Just Kabanga

Hamjambo(hoe gaat het met jullie?)

Ergens in November waren Lotte, Renske, Hester en Lisanne hier in Kabanga. Zij liepen stage in Bugando Medical Centre in Mwanza, in het noorden van het prachtige Tanzania. We lieten ze natuurlijk Kabanga zien, maar ook het ziekenhuis en het Kabanga Centrum voor mensen met beperkingen of albinisme. Toen we aan het vertellen waren en ik de reactie van de meiden hoorde, bedacht ik mij dat het leven hier allemaal zo gewoon is geworden voor mij. Ongelofelijk hoe snel dat gaat. Daarom ga ik deze blog wijden aan het leven in Tanzania en dan met name in Kabanga, de cultuur en het werk in het ziekenhuis.

Ik heb even getwijfeld of ik wel genoeg zou kunnen vertellen over een dorpje als dit. Aan de andere kant hebben de meeste mensen die mijn blogs lezen geen idee hoe de Tanzaniaanse cultuur in elkaar steekt, daar had ik zelf namelijk ook geen flauw idee van.

In tegenstelling tot de Nedelandse bevolking, dat heel individualistisch is, zijn de Tanzanianen juist collectivistisch. Bekenden, maar ook vreemden begroeten elkaar alsof ze elkaar al jaren kennen. Bij een begroeting in Kabanga, kom je heel vaak niet weg met alleen de vraag hoe het gaat.. Nee, er wordt gevraagd naar je huis, je werk, je kinderen en de rest van de familie. Daarmee kan het dus zijn dat een snelle boodschap in het dorp, een hele sociale happening wordt. Als je een Tanzaniaan niet groet, hebben ze meteen een negatieve indruk van je, ik probeer dus zoveel mensen te groeten hier.

Om te beginnen ligt Kabanga in het westen van Tanzania en valt in het district van Kasulu. Ik vergelijk een district met een gemeente in Nederland. Het district Kasulu valt onder de regio Kigoma, te vergelijken met een provincie.
Kabanga telt ongeveer 6000 bewoners(hierover vertellen locals verschillende dingen). Elke regio heeft z'n eigen accent, net als Drents en Gronings accent. In Kigoma spreken ze dus naast regulier Kiswahili, ook Kiha. Voor ons als Dutchies erg moeilijk, om dat allemaal te onthouden.

Kabanga bestaat uit 2 straten met kraampjes/winkeltjes en een grotere markt, waar je elke avond tussen 17.30-20.00 uur verse groentes en fruit kunt halen. Voor ons als echte Noorderlingen is er niet veel variatie in groente. Als ik over de markt loop, ben ik dan ook erg creatief met het bedenken van nieuwe gerechten. We kunnen kiezen uit witte kool, wortels, uien, groene paprika, knoflook, tomaten en voor de liefhebber is er ook avocado. De mensen uit Kabanga eten zelf ook de bladeren op, van bijvoorbeeld pompoenplanten, stokboon planten en de kool. Verder groeien hier nog wel meer groene dingen, maar ik heb geen flauw idee wat dat is, sorry voor alle plantenkenners. Aan vers fruit geen gebrek, bananen, citroenen, ananas, sinaasappels, komkommers en mango's. In onze tuin in Kabanga staan 2 mango bomen, een jonge bananenboom en een citroenboom. Verder staat er een gigantische palmboom. Van de vrucht van deze boom maken de locals palmolie, die ze gebruiken bij de bereiding van eten. Ook wordt dat in gerecyclede waterflessen verkocht op de markt. Voor de rest van de dagelijkse boodschappen kunnen we terecht bij de "supermarkt". De supermarkt bestaat uit een gebouwtje van 4x4 met een luifeltje ervoor. We kopen er onder andere brood, melk, boter, koekjes, bloem en suiker. Tegenover de 'Jumbo' want zo wordt de supermarkt door de Dutchies genoemd, zit de Feba bar. Daar kun je lauw en als je geluk hebt koude drank krijgen, zoals bier, wijn en sterke drank. Gelukkig voor mij verkopen ze ook frisdrank, haha. Verder zijn er meerdere kledingmakers te vinden, die de mooiste Afrikaanse creaties kunnen maken, zonder ook maar 1 patroon. Als ze het plaatje zien en ze de maten weten, maken ze het zonder moeite na. Heel bijzonder. Er zijn meerdere naaisters te vinden in Kabanga. De stoffen kopen we meestal in Kasulu, heel veel kraampjes met de meest kleurrijke stoffen zijn daar te vinden.

Het hoogtepunt wat Kabanga vinden wij toch wel de koffiebar van Lucas en zijn vrouw. Lucas is een bezige bij, want hij werkt in het laboratorium van het ziekenhuis, het heeft de koffiebar, hij bouwt een huis en heeft een groot stuk grond waar hij van alles op verbouwd. Zijn vrouw werkt als verpleegkundige op de RCH van het ziekenhuis, waar ze moeder en kindzorg verleent. De koffiebar is meestal geopend vanaf een uur of 17.00 uur en sluit rond 21.00 uur als het nieuws voorbij is. Lucas en zijn vrouw serveren er zelf gemaakte koffie en gemberthee. Ook heeft hij naast de koffie en thee ook pinda's en bijvoorbeeld flessen water in de verkoop. Wij gingen regelmatig even een kopje koffie of thee bij hem drinken om over de cultuur en de omgeving te praten. We hebben zelf ook zijn nieuwe huis en zijn boerderij gezien. Geweldig om te zien hoe enthousiast hij daarover was. Lucas en zijn vrouw zijn gewoon hele lieve mensen.

Als je in Kabanga loopt verwacht je niet dat er naast de markt en de kraampjes en winkeltjes nog zoveel achter zit. Erwin heeft een piki-piki(motor) gekocht en verkende daarmee de omgeving, soms neemt hij ons ook mee. Achter ons huis zit een groot bos met dennen en sparren. En zijn er 1km achteruit heel veel plantages van de lokale bevolking. Ze verbouwen de producten die ze op de markt of vanaf de plantage verkopen. Kabanga ligt eigenlijk tussen de bergen, er stroomt dan ook een rivier vanaf de berg langs de plantages en door het bos. De rivier mond uit in een soort grote kuil. Één van de bergen hebben Ellis, Erwin en ik ook beklommen, toen het regenseizoen nog niet was begonnen. Toen was het uitzicht al fantastisch. Je kunt je voorstellen, dat nu het regenseizoen wel begonnen is, de natuur veel groener is. Het uitzicht is inmiddels onbeschrijfelijk mooi. Niet alleen het landschap op en rond de berg is mooi, maar eigenlijk heeft elk stukje land hier zijn charme. Alles is heel uitgestrekt en veel minder volgebouwd dan we in Nederland gewend zijn. Overal waar je kijkt zie je een mooi uitzicht op de bergen, plantages of gewoon zomaar ergens.

De weg van Kabanga naar Kasulu en ook in Kabanga zelf is onverhard. In het droge seizoen is alles dan ook verschrikkelijk stoffig en nauwelijks schoon te houden. Nu in het regenseizoen is dat iets makkelijker. Er wordt in Kabanga veel gebouwd, als ik een tijdje niet richting te markt gelopen ben, kan het zomaar zijn dat er verschillende huisjes/winkeltjes bij zijn gekomen. De huisjes bestaan uit kleistenen en een houten framewerk met golfplaten als dak. Sommige huizen, bijvoorbeeld van de ziekenhuis medewerkers zijn luxer uitgevoerd met beton.

In Kabanga leef je echt middenin de natuur en dat merk ik vooral aan de geuren. Als ik 's ochtends naar het werk loop, ruik ik de geur van dauw, maar ook frisse dennengeur. Als het geregend heeft ruikt het heel typisch naar rode aarde. Als ik door het bos loop, achter ons huis, doet me dat denken aan de geuren van een Nederlands bos. Als de zon schijnt en het is warm, dan ruikt het naar een tropisch regenwoud, maar ook naar de bloemen.

Ik werd ontvangen en opgenomen in Kabanga als een dorpsgenoot en iedereen groette mij/ons en wij groetten terug. De mensen in Tanzania zijn altijd vriendelijk en ondanks de armoede ogen ze gelukkig te zijn. Emoties tonen doen ze niet snel, maar geven wel veel om hun familieleden en vrienden. De collega's in het ziekenhuis staan altijd open voor vragen en proberen in hun beste Engels te vertellen over de werkzaamheden en de gewoonten in Tanzania. De collega's zelf vinden het fijn dat er veel verschillende ziektes voorkomen en dat het ziekenhuis een grote regio functie heeft. In de omgeving is het een vooraanstaand ziekenhuis met goede doctoren. Natuurlijk zijn er altijd mindere dingen bij die gebeuren. Malaria komt nog steeds veel voor en voorlichting komt maar moeilijk binnen bij de lokale bevolking. Ook speelt de financiële situatie van de patiënten een rol.

Kabanga is gewoon 'the place to be' als je graag het echte Tanzania wilt leren kennen. Altijd verbeteringen mogelijk, maar alles heeft zijn charme.

Liefs Roos